همه چیز درمورد پروتز سینه

شکل پروتز: از نمای نیمرخ گرد یا قطره اشکی

کیفیت سطح: سطح صاف و صیقلی یا سطح بافت دار یا زبر

اندازه پروتز: قطر سطح مقطع و میزان برجستگی یا پروفایل پروتز – ارتباط مستقیم قطر و پروفایل با حجم پروتز

چهار نوع برش برای قرار دادن پروتز استفاده شده است

• برش دور هاله
• برش زیر سینه (انتخاب معمول)
• برش زیر بغل
• برش دور ناف 

پروتز سینه را در ۳ محل می‌توان گذاشت.

• زیر عضله (عضله پکتورالیس)
• زیر غده پستان
• زیر فاشیا

درصورتیکه که ضخامت پستان و پوست از ۲.۵ سانت کمتر باشد برای پوشش ایمن پروتز زیر عضله گذاشته می‌شود.

ابتدا مشخصات سینه را با معاینه تعیین کرده سپس قطر و برجستگی پروتز را برحسب مارک آن مشخص می‌کنیم.

مشخصات سینه: عرض و ضخامت بافت پستان و قابلیت ارتجاعی پوست سینه

تعیین قطر پروتز مجاز: از تفاضل بین عرض ضخامت بافت پستان حدود قطر پروتز بدست می‌اید.

تعیین برجستگی پروتز: میزان فاصله‌ی نوک سینه تا خط زیر پستان، میزان افتادگی پستان، کیفیت پوست و درخواست مراجعه کننده تعیین کننده ی میزان برجستگی پروتز (profile) خواهد بود. به عنوان مثال اگر فاصله‌ی نوک سینه تا زیر خط سینه زیر ۶ سانت باشد و با کشش دست این فاصله کمتر از ۲ سانت اضافه شود اجازه‌ی استفاده از پروتزهای با برجستگی زیاد نخواهیم داشت. یا اگر کیفیت پوست مناسب نباشد پروتزهای با برجستگی یا حجم بالا در مدت زمان کوتاهی با تغییر شکل ظاهری ناشی از وزن پروتز همراه خواهند شد.

افزایش کاپ سایز با حجم پروتز ارتباط ضعیفی دارد (کاپ سایز بیشتر بدانم). به عنوان مثال ۱۳۰ تا ۱۵۰ سی سی حجم یک کاپ سایز می‌تواند سینه را بزرگ کند. این رقم حتی در شرایط خاص می‌تواند تا ۲۰۰ سی سی افزایش پیدا کند. برای تبدیل شدن کاپ سایز A به کاپ سایز C به پروتزی به حجم ۳۰۰ تا ۴۰۰ سی سی نیاز است. اینکه چه حجمی را بتوان برای سینه انتخاب کرد به مشخصات سینه ارتباط دارد. برای اطلاعات بیشتر در مورد تعیین سایز پروتز اینجا کلیک کنید.

تاحدی بله. افتادگی سینه یعنی نوک سینه از خط زیرسینه پایین‌تر قرار بگیرد. کاهش حجم سینه، به تنهایی، می‌تواند باعث افتادگی شود. در بسیاری از مراجعه کنندگان که حجم سینه بعد از حاملگی یا کاهش وزن کاسته شده، افتادگی هم رخ داده است. درصورتیکه افتادگی سینه‌ها کم باشد انتخاب پروتز با حجم بیشتر می‌تواند افتادگی را اصلاح کند.

به طورخلاصه درصورت وجود شرایط زیر می‌توان به اصلاح افتادگی با پروتز اکتفا کرد.

• میزان افتادگی درحد ۱ تا ۲ سانتی‌متر باشد. در این موارد در نگاه روبرو، پوست پستان زیر هاله‌ی قهوه‌ای رنگ پستان قابل رویت است.
• نوک سینه‌ها به پایین نگاه نکند
• مراجعه کننده با حجم بیشتر سینه یا کاپ سایز بزرگتر مشکل نداشته باشد

جراحی پروتز سینه هم در شرایط بیهوشی عموی هم با بیحسی موضعی همراه با تزریق خواب آورها‌ ممکن است. پیشنهاد میکنم جراحی با بی‌هوشی کامل انجام شود.

هرچه میزان بافت سینه کمتر و پروتز بزرگتر باشد به دلیل کشش بیشتر پوستی و دستکاری قفسه‌ی سینه درد بعد عمل بیشتر می‌شود. بیشترین درد در ۲ روز اول رخ می‌دهد. حس درد بسته به آستانه‌ی تحمل فرد متفاوت بین ۳ تا ۷ روز وجود خواهد داشت. درمواردی که پروتز زیر عضله گذاشته شده است با حرکت دست حس درد تا ۲ هفته هم ممکن است وجود داشته باشد. پس از ۱ ماه حتی با لمس یا فشار روی پروتز، معمولا درد وجود ندارد.

پروتز پستان، هیچ‌گونه ممنوعیتی برای بارداری یا شیردهی ایجاد نمی‌کند. ورود مواد پروتز به داخل خون یا بافت‌های بدن حتی درصورت پارگی رخ نمی‌دهد و نبايد بابت آلودگي شير با اين محصولات نگران بود.

نکته اینکه اندازه‌ی سینه در طی بارداری و شیردهی افزایش می‌یابد و بسته به مدت شیردهی و تحلیل بعد از شیردهی، امکان تغییر شکل سینه وجود دارد.

برای جلوگیری از تغییر رنگ ناحیه برش پرهیز از نور خورشید یا اشعه فرابنفش تا یکسال ضروری است. در معرض نور خورشید بودن و در اصطلاح حمام آفتاب گرفتن، مشکلی برای پروتز ایجاد نمی‌کند، اما استفاده از دستگاه‌های برنزه‌کننده (سولاریوم) توصیه نمی‌شود و ممکن است پروتز را تحت‌تاثیر قرار بدهد.

خیر، ترکیدن در پروتزهای سیلیکونی اساسا مطرح نیست. پروتز ۴۵۰ سی سی را ما از طریق یک برش ۵ تا ۶ سانتیمتری جایگذاری میکنیم. میزان فشاری که حین عمل به پروتز وارد می‌کنیم بسیار زیاد است. اگر قرار باشد ضربه‌ای باعث پارگی پروتز شود، یقینا قفسه سینه را نیز دچار آسیب خواهد کرد. پارگی‌ البته مشکل شناخته شده‌ی پروتز سینه است. با پروتز‌های نسل جدید پارگی بسیار نادر است.

جدار پروتزهای نسل جدید از کیفیت و مقاومت بسیار خوبی برخوردار است.

سرطان پستان به دنبال جراحی پروتز پستان گزارش نشده است. پروتز سینه باعث هیچ بیماری عمومی (سیستمیک) شناخته شده ای نمی‌شود.

قوام پروتزهای سیلیکونی تغییر نمی‌کند. بعد از جایگذاری پروتز، بدن کیسه‌ای را اطراف پروتز می‌سازد. این لایه برای تمام اجسام خارجی که داخل بدن کارگذاشته می‌شود بوجود می‌اید. در مواردی رشته‌های داخل این کیسه منقبض شده و باعث تغییر شکل پروتز و درنتیجه پستان می‌شود. این حالت معمولا با درد مختصری همراه است. به این حالت انقباض کپسول (capsular contracture) گفته می‌شود و نیاز به جراحی دارد (بیشتر بدانم).

در کتاب‌هایی که ۱۰ تا ۲۰ سال گذشته نوشته شده بود، الزام تعویض پروتز توصیه می‌شد. ظاهر سینه بعد از گذشت ۱۰ تا ۱۵ سال، به دلیل روند پیری و جاذبه تغییر خواهد کرد و به جراحی ثانوی نیاز خواهد شد. درصورت جراحی ثانوی بعد این مدت بهتر است پروتز را تعویض کرد.

جراحی پروتز سینه دوره نقاهت کوتاهی دارد. ترخیص معمولا در همان روز جراحی انجام می شود. اغلب ۳ تا ۵ روز بعد از جراحی، قادر به انجام کار روزانه و برگشت به سرکار هستند. ممکن است برخی بیماران، درد، کبودی و یا احساس ناخوشایندی را تجربه کنند که بعد از چند روز، برطرف خواهد شد.

بعد از عمل برای یک تا دوماه نیاز به استفاده از سینه بند طبی است. ممکن است در این مدت از استرپ خاصی برای جلوگیری از بالارفتن پروتز استفاده شود. تا ۴ هفته نیاز هست از کار و ورزش سنگین پرهیز شود.

خارج کردن پروتز معمولا باعث تغییر شکل نامطلوب پستان بصورت افتادگی و چروک شدگی می‌شود (تصویر ارشیو).